Tja, en dan is die welverdiende vakantie, waar je maanden naar uitgekeken hebt en misschien ook wel maanden voor gespaard hebt, maar zo weer voorbij. Niks nagenieten, gewoon hup weer naar school, naar je werk of als je thuis werkt, jouw werkplek maar eens afstoffen en met frisse tegenzin weer aan het werk of aan de slag!

Zoals het spreekwoord ook zegt, is alle begin moeilijk, maar als je dan weer een poosje aan de gang bent, merk je, dat het eigenlijk best wel weer meevalt op het werk of op school. Het heeft ook voordelen om weer in de normale structuur te zitten en in de routine van alledag weer je ‘ding’ te doen. Zelf kan ik daar als zelfstandige natuurlijk niet echt over meepraten, maar ik merkte wel dat ik weer zin kreeg om zaken op te pakken voor mijn eigen bedrijf en dingen uit te zoeken. En stiekem keek ik dan heus nog wel eens naar de vakantiefoto’s op mijn telefoon of scrolde ik door de foto’s op mijn pc.

Het voordeel van mijn werk was, dat ik die eerste paar weken nog weinig invalwerk had en dat de therapieën ook nog niet gestart waren. We waren pas in de laatste week van de zomervakantie terug, dus die eerste weken nog wat stilte en rust (voor de storm?) waren best welkom. Toch borrelde er al tijdens deze weken een soort weeïg gevoel van heimwee naar de vakantieperiode op. Een tijd van letterlijk en figuurlijk buiten de kaders zijn van het oude en vertrouwde. In ons geval ook buiten de muren van ons eigen huis op onze reis door Groot-Brittannië. Daar hebben we de kaart (en het land) doorkruist en gingen we op zoek naar allerlei schatten uit het heden en het verleden.

Bij thuiskomst haalden we de bezem door ons huis. Als je op reis genoeg hebt aan een koffer en een paar tassen (Oké, ik zal eerlijk toegeven, we hadden misschien ietsje meer mee), waarom dan thuis niet? En hoewel het tegenwoordig een hype lijkt te zijn dat opruimen en ik het eigenlijk altijd op mijn: ‘Oh-ja, dat-moet-ik-ook-nog-doen-lijstje’ voor mij uitschuif, merkte ik dat ik het, samen met mijn lief, best wel kon en dat het rust en ruimte gaf om op te schonen, los te laten en dat het me ruimte gaf om met nieuwe dingen aan de slag te gaan.
Een mooie parallel met de Herfst:

September is over het algemeen een maand waarin nieuwe dingen opgestart worden. De collegebanken weer gevuld worden, bazen met nieuwe plannen op tafel komen en zelf denk je: Och, ik zou dit najaar wel weer eens dit of wel eens dat willen doen. Cursussen worden opgestart en na een zomer waarin je meestal veelal met je gezin of je familie vertoeft, worden de andere contacten weer aangeboord om samen te komen en nog even de laatste zwoele avonden samen door te brengen. Het grappige is dat de natuur daar anders over lijkt te denken…

Als je links en rechts om je heen kijkt, zie je de eerste bomen al van kleur verschieten en een enkeling al wat blaadjes loslaten. De natuur doet juist het tegenovergestelde. Ze geven vrijwel geen bloemen meer om in contact te komen met insecten, maar lijken zich juist een beetje af te schermen en richten hun energie en aandacht naar binnen om zo de koudere tijd die in aantocht is te kunnen overleven. In de huidige maatschappij van overprikkeling, waarin duizelingwekkend veel informatie die dagelijks op je af komt, is dat best een goed idee..

Onlangs las ik een stukje over het feit dat het constant ‘aan-staan’ een enorme impact heeft op ons brein. De huisartsen worden overstelpt met het aantal mensen die afstevenen op een burn-out of overspannenheid en tegelijkertijd schieten de yoga- en mindfulness praktijken (lees: plaatsen waar naar rust gezocht wordt) als paddenstoelen uit de grond. En dan heb ik het nog niet eens over de hoeveelheid licht, waaraan je jouw ogen (en Chinees gezien daarmee tegelijkertijd jouw lever) blootstelt en dus irriteert!

Uitdaging deze herfst: Ga eens lekker met een boekje in een hoekje 😊. En zoek de rust op van eigen huis en haard, naast alle drukte die op je af komt! Of maak een ommetje door ´t bos of over de heide: lekker uitwaaien deze Herfst!

Terug naar de vakantiefoto’s..

Wat maakt nou dat we uitkijken naar de vakantie? En naderhand nog lang terugdenken aan deze periode? Voor iedereen betekent de vakantie iets anders.. Voor de één is dat stoom afblazen, voor een ander opladen en bijkomen en voor weer iemand anders is dat juist actie ondernemen: raften, surfen, wandelen of skiën. Wat het ook is.. In mijn beleving heeft iedere vakantie jou iets te vertellen. Er is een quote die zegt: zorg ervoor dat jouw leven zo is ingericht, dat je niet op vakantie hóéft. Daar ben ik het niet helemaal mee eens, want een vakantie of reizen op zich heeft natuurlijk heel veel te bieden. (Teveel alleen voor in deze blog) Waar ik het wel mee eens ben, is dat het niet nodig is om te wachten tot de vakantie aanbreekt (‘want dan heb ik eindelijk tijd om…’)

Probeer iedere week of iedere maand iets van dat vakantiegevoel, iets van wat voor jou die vakantie waardevol maakt, op te zoeken en bewust te plannen in jouw agenda. Vraag jezelf maar eens af: waar heb ik behoefte aan (tijdens de vakantie)? Wat zoek ik op (tijdens de vakantie, maar ook in het gewone leven)? Wat inspireert mij? En hoe kan ik dat wat meer in het dagelijks leven toepassen?

En als je dan bij voorbaat al zegt: dat lukt niet, daar heb ik geen tijd voor.. Dan zul je helaas nog even moeten wachten op de volgende vakantie…

Hartelijke groet,
Gerie de Weerd-de Boer

The Tree Therapie
Praktijk voor Beeldende Therapie, Onderwijs en Meer…

NB. Dit thema neem ik ook mee in mijn workshop over dit vakantie-fenomeen. De workshop van 16 oktober is al gevuld met een aantal enthousiastelingen en voor woensdag 18 september heb ik alleen de ochtend, van 09.30-11.00 nog in de aanbieding!

PS. Vooruit, nog één vakantiefoto dan: 😊

Mooi weer verveelt niet snel.. Blote voeten, lekker lang buiten zitten, een lekker koel drankje en dan genieten van al het moois uit eigen tuin. Een Engelse tuin, strak aangelegd (door de hovenier) of een jan-boeren-fluitjes tuin. Wat voor tuin het ook is, meestal beginnen de meeste tuinen vanaf eind april, halverwege mei hun meest prachtige kleuren te laten zien!

En dat… is nou net waar het vorige blog over ging. Dat wij als mens op zoek gaan naar onze eigen kleuren, onze eigenheid, onze eigen groeiwijze en vooral naar dat wat ons uniek maakt. We zijn natuurlijk niet allemaal familie van de composieten of horen bij de grote rozenfamilie; we hebben allemaal onze eigen roots en onze eigenheid en dat is nou juist wat ons zo mooi maakt! (zie ook ´t vorige blog als je hier nog meer over wilt weten).

Ik wil even verder inzoomen op die bloemen… En wel als volgt. Kijk maar even mee. Deze foto is afkomstig uit onze bij-, vlinder- en hommelvriendelijke tuin:

Ze zijn dan ook allemaal welkom, maar voornamelijk die laatste zien we heel veel. Dat het de laatste jaren minder goed gaat met insecten en met name met de bij, hoef ik jullie als het goed is niet meer te vertellen. Mijn motto is dan ook:

Maak ook een hoekje vrij, voor de vlinder, hommel en de bij!

Naast het feit dat het goed is om ruimte vrij te maken voor onze zespotige medebewoners in de tuin, geloof ik er persoonlijk ook in dat het voor onszelf goed is om af en toe in de tuin te vertoeven. Ik denk dat het helend kan werken om af en toe eens even lekker met je handen bezig te zijn. Lekker in de tuin, een wat ouder stel kleren aan en gaan! Uit je hoofd, in de wondere wereld van het groeien en bloeien in de bodem van jouw tuin. Zoals je op een gloednieuw verfdoek kunt experimenteren met de mooiste kleuren, zo kun je dat ook doen in jouw tuin met gekleurde bloemen, die een ware lust voor het oog zijn. Als je dan na al jouw harde werken, met een verkoelend drankje in jouw eigen gemengde palet kunt zitten, dat moet dan toch goed voelen?

En zelfs als je er niet zoveel verstand van hebt of een plantje hebt gekocht, waar je van tevoren niet zoveel vertrouwen in had, dan zul je zien dat de meeste planten – net als mensen! – verbazingwekkend veel uithoudingsvermogen en talenten hebben, om er toch weer bovenop te komen… Juist in periodes waarin je denkt: @#*&@#($*&(@#$ (zal ik hier maar niet neerzetten) of in periodes waarin je het allemaal niet meer zo ziet zitten, kan het heel fijn zijn om te zien, dat wat er ook gebeurt, er altijd weer een nieuwe morgen komt. Een nieuwe dag, een verse start en dat alles gewoon doorgaat. Na de lente komt altijd weer de zomer, vervolgens de herfst en uiteindelijk ook weer de winter, waarin we verstilling mogen zoeken en kunnen kijken naar wat er binnenin onszelf speelt.

In de lente en zomer is er werk aan de winkel in de tuin! En van vroeger uit waren mensen toen erg druk met het inzaaien, oogsten en bijhouden van moestuinen of akkers. Dit zette door in de herfst en pas aan het begin van de winter was er weer tijd om na te denken en te beseffen dat er weer een jaar voorbij gegaan was. Ook in je eigen leven ben je in de lente en zomer vaak heel druk en tegen de tijd dat de herfst zich aandient, kun je je misschien wel afvragen of je de dingen hebt gedaan, die je had willen doen. Best logisch dus eigenlijk dat mensen bij het vallen van de blaadjes last kunnen hebben van sombere gedachten.. Er is minder zonlicht en de dagen worden steeds korter. En je hebt meer tijd om zaken te overdenken…

Ook nu hebben we de langste dag (21 juni) alweer achter de rug en eerlijk gezegd, moet ik dan ook altijd weer even slikken bij de gedachte aan de steeds korter wordende dagen. Maar, zoals alles, gaan die ook weer voorbij en worden ze uiteindelijk ook steeds weer een beetje langer. En: zoals mijn opa altijd zei: ‘alles heb ze veurs en ze tegens’. Straks komt de tijd om te oogsten, wie weet heb je wel een klein hoekje met kruiden in jouw tuin die je kunt plukken en kunt drogen voor de herfst en de winter of heb je een (kleine) moestuin, waaruit je straks heerlijke verse aardaardappels of (nu al) sla kunt halen.. Of je nu wel of niet kunt eten uit eigen tuin (wat ik overigens wel een aanrader vind 😉), de boodschap van dit blog is deze:

Je hoeft maar te bukken of te plukken en je ziet of ruikt wat voor weelde er zomaar rondom jouw huis groeit! En dat past natuurlijk helemaal in mijn straatje. Ik houd van bloemen, kruiden en (moes)tuinieren, maar ook van kunst!*
En ik geloof dat beide een hele goede invloed op onze gezondheid kunnen hebben. Het is in veel onderzoeken naar voren gekomen dat de natuur een rustgevende en stressverlagende werking op ons kan hebben. En het esthetische wat je in een schilderij vinden kunt, kun je in mijn ogen ook echt wel vinden in je tuin. Heb je een korenbloem wel eens van dichtbij bekeken? Of het zaadje van een korenbloem? Die zien er echt super verfijnd uit! Mooier nog: probeer dat maar eens na te tekenen, dat is echt wel even een klusje kan ik je vertellen! Zelf kan ik daar echt van genieten.

Ik wil je uitnodigen om op een drukke dag een paar minuten vrij te maken om te zitten in het gras, een bloem te plukken, een aardbei te snoepen of om gewoon even een klein rondje te lopen door de tuin om te bekijken wat daar groeit en bloeit, vliegt, kruipt en beweegt. Je zult versteld staan! (Mensen met een kleine tuin of een balkon weten vast wel een park om de hoek te vinden of kunnen een bakkie doen bij die ene buurvrouw of buurman met die prachtige tuin!)

GENIET! Maar nooit met mate..  

(aldus Loesje…)

Ik wens je een hele mooie zomer toe!

Geurige, fleurige en kleurige groet,
Gerie de Weerd – de Boer

The Tree Therapie.
Praktijk voor Beeldende Therapie, Onderwijs en Meer …

PS. Voordat ik deze blog online ging zetten, liep ik zelf nog even door onze tuin om te kijken hoe het met onze aardappelplanten ging. (Zagen een beetje bleek). Van een ouder echtpaar die zelf al dik 60 jaar een moestuin hadden, kreeg ik de tip om gewoon te kijken of er aardappels aan zaten en dan de planten er maar vast uit te trekken. Voordat je er ‘aardappelrot’ in krijgt. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ontdekte dat er inderdaad al veel aardappels aan zaten. En al doende bedacht ik mij met een grijns op mijn gezicht: dit is iets van alle eeuwen. Ik denk dat men in alle landen vrolijk wordt en werd van een geslaagde oogst: van de eerste aardbeien, de eerste aardappels of een andere lekkernij van eigen bodem!

NB. Wellicht snap je nu waar ‘Meer’ op slaat en begrijp je dat dit in de loop der tijd nog kan groeien en bloeien binnen mijn praktijk😊

(*Vroeger had je zelfs Tuin Therapie als onderdeel van vaktherapie! Dus niet alleen Drama, Dans of Muziek als discipline, maar Tuin. Daarvoor ben ik helaas iets te laat geboren, vanaf 1970 werd dit als HBO studie aangeboden en later is het helaas verdwenen. Toch merk je dat er tegenwoordig steeds meer animo en aandacht voor is. Wie weet komt het weer terug? (Zoals alles 😉 )