Een paar weken geleden had ik het al: ik maakte een klein ommetje bij ons in het dorp, liep over een stukje gras waar al flink wat bruine bladeren lagen en rook die zoete weeïge geur die je hebt rondom appelbomen, met wat gedeukte appels al in het gras onder de boom. Ik liep langs de appelbomen die ons ieder jaar voorzien van flink wat appels voor onze appelmoespotjes in de voorraadkast. En dat is nu net waar de Herfst over gaat. Loslaten wat niet langer nodig is en opbergen en conserveren wat je de winter door helpt.

Wij ‘moderne mensen’ zijn dat natuurlijk al lang verleerd. We lopen de AH, Lidl of wat voor supermarkt dan ook in en kunnen het hele jaar door eten wat we willen. Toch helpt het om stil te staan bij wat er om je heen gebeurt en dan bedoel ik niet wat er in de ‘boze’ wereld ver weg gebeurt, waar we toch geen invloed op hebben en wat ons alleen maar somber maakt.

Nee, ik bedoel dan de wereld dichtbij jou en mij. Misschien heb je kinderen en zijn ze onlangs naar een volgende groep gegaan. Misschien heb je net een nieuwe baan en mag je je alles eigen maken. Of heb je je ingeschreven voor een cursus of scholing dit najaar en ga je je vol goede moed verrijken met de lesstof. Misschien besloot je deze zomer wel om een punt te zetten achter die relatie die je al jaren lang klem houdt. Misschien besloot je dromen op te geven of juist nieuwe plannen te achtervolgen. Hoe het ook zij en wie je ook bent, de herfst is al eeuwen lang een oefening in loslaten.

Oogst het nodige en laat de rest achter.

Dat is als het ware de boodschap van moedertje of vadertje Herfst. Ontdoe je van ballast (en je weet zelf waarschijnlijk het beste wat die ballast voor jou is) en maak ruimte om te leven. De dorre bladeren en zaken die we niet meer nodig hebben maken na een koude winter altijd weer ruimte voor de nieuwe frisse blaadjes in de lente. Maar zover is het nog niet..

Eerst komt er nog storm, regen en wind, veel wind. Daar staat de Herfst bekend om. En daar zijn zelfs slogans van gemaakt: een dag met wind en regen houdt ons niet tegen! Maar soms houdt het je ook wel tegen. Word je moe of moedeloos van de zoveelste donkere dag. Herinnert de herfst jou aan de dingen die je verloren hebt in het leven. Een geliefde, een droom, gezondheid..

Als ik voor mezelf spreek is het alsof ik deze Herfst de wereld met andere ogen zie. Ook in mijn leven heeft het gestormd. Straks in december is het 5 jaar geleden dat onze wereld stilstond, doordat mijn man een ernstig auto-ongeluk kreeg. Dit overleefde hij gelukkig, maar de souvenirs van die dag hebben nog dagelijks invloed op ons gezinsleven. Er is voor altijd een ervoor en erna.
Dit is zoals het is. Daar kun je tegen vechten, schreeuwen, huilen, stampvoeten en verlamd bij stil blijven staan, maar dit is een gegeven in ons leven. Zoals bij iedereen dingen ‘op het levenspad’ komen.

Daarna kwamen er ook voor mij persoonlijk momenten waarop de wereld stilstond en toch, merk je dat je na verloop van tijd toch weer de moed krijgt om de draad op te pakken. En zo is dat met alles in het leven: het kabbelt voort.. Of je het nu wilt of niet.. Het wordt na die prachtige lange, warme alles verrijkende zomer, toch ook altijd weer Herfst en Winter.

En dat is maar goed ook. Deze laatst genoemde seizoenen leren ons namelijk om in onszelf te keren en onze energie te besparen om de winter door te komen. Een welkome gedachte in deze 24-uurs maatschappij, waarin alles steeds maar door moet gaan, volgens mij.

Dus sta deze Herfst eens stil bij wat je wil conserveren (bewaren)
èn wat loze ballast is in jouw leven.

En is dat fysiek? (spullen waar je wellicht een ander blij mee kan maken) of is dat mentaal (die ruzie met die ene vriend of vriendin die je al jaren op had moeten lossen) of is dat een andere drempel die je jezelf oplegd? (Nee, ik ga niet dit of dat voor mezelf doen, want ik moet nog zoveel andere dingen doen..)

Ik kocht onlangs een mooi tegeltje voor in mijn praktijk en Loesje zegt net zoiets: Als je loslaat heb je twee handen vrij 😉. (En mijn hoofd voegt daar dan bij: om de toekomst te grijpen!) Daag jezelf deze herfst eens uit om dat daadwerkelijk te doen!

En, trek die regenjas eens aan, wandelschoenen of laarzen, laat de boel de boel. Gooi je haren eens los en wandel lekker in het bos!

Geniet ervan!

Herfstige groet,
Gerie de Weerd-de Boer

Vanaf 11 november tot en met zo ongeveer de Kerstvakantie zijn voor de meeste docerende mensen een regelrechte ramp, tenzij je een enorme liefhebber bent van deze drukke tijd, want gezellig is het zeker, maar het geeft een hoop (onnodige) drukte, stress en overprikkeling. En net zoals zoveel dingen is dat lang niet voor ieder kind een feestje. Dit schooljaar ben ik weliswaar op een school aan het werk, maar dan een middelbare (praktijk) school, waar de èchte Sinterklaas wat minder spannend is geworden (meestal dan 😉), maar waar de kinderen en leerlingen wel degelijk reageren op deze hieper-de -pieper periode. Omdat ik zelf inmiddels twee schoolgaande kinderen heb, die middenin deze ‘gekte’ zitten en omdat ik zowel privé als professioneel veel mensen tref die hiermee worstelen, besloot ik een korte blog te schrijven rondom dit onderwerp. Vorig jaar tijdens de week van de vaktherapie was dit zelfs het onderwerp van gesprek! Dit jaar ging het over veerkracht, maar een overdosis aan prikkels heeft ook zo weer zijn invloed op jouw veerkracht. Tenminste, wel als ik voor mezelf spreek! (en dat is ook wat ik tegenkom als ik werk als therapeut, juf of moeder 😉) So, here goes …

Hierbij 10 tips om deze drukke periode wat relaxter door te komen.

1. Wees selectief in het aanbieden van suiker
Ik volg al jaren een bekende schrijfster over voeding, diëtiek, maar ook leefstijl: Rineke Dijkinga en tijdens één van haar posts op LinkedIn, noemde ze de beruchte eerste 1000 dagen van het opgroeiende kind. (Bij de meesten waarschijnlijk wel bekend en anders een goed excuus om even te gaan googlen). Ze stelde dat het naast de focus op de sociaal emotionele opvoeding van het kind ook goed is om na te gaan welke VOEDING je een kind biedt en dat dit bij voorkeur de eerste 1000 dagen zonder suiker zijn. Nu heb ik dat bij onze oudste ook een poos vol kunnen houden, maar merkte ik dat onze jongste toch wat meer verlangen heeft naar al dat zoets.
En, dit begint natuurlijk vanaf Sint-Maarten (waar ze soms kilo’s snoep ophalen langs de vele deuren) en eindigt zo ongeveer pas bij het Kerstdiner of soms zelfs met de oliebollen met Oud en Nieuw.. Gezellig natuurlijk! Maar het ene kinderlijf kan hier beter tegen dan het andere. Check dus bij jouw kind of hij (extra) druk wordt van snoep en maak hier afspraken over. (Met name vlak na Sint-Maarten is dat natuurlijk een dingetje, want die trommel moet immers leeg. Ja, uiteraard, maar dat hoeft niet in één week en daarmee mag je best delen met anderen).

2. Ga lekker naar buiten! (waar de vogeltjes fluiten )
Prikkels en drukte zijn er genoeg die laatste weken van het jaar. Zoek daarom de (relatieve) stilte op buiten huis, trek een dikke jas aan, speelbroek, laarzen of wandelschoenen, balletje mee en naar het bos, de heide of naar een kinderboerderij of iets wat daarop lijkt en waar je kinderen kunnen rennen, hollen, schreeuwen, razen en zich lekker kunnen ontprikkelen. En het allermooiste is dan eigenlijk een grote hut maken, waar zowel grote (volwassenen dus) als kleine kinderen in kunnen spelen! Sjouwen met takken, bladeren aan de kant en als het klaar is lekker picknicken. Tegenwoordig kun je bij veel winkels speelpakken kopen, dus dat je daardoor heel veel vieze was krijgt is geen excuus! Gewoon lekker gaan. Storm of regen, houdt ons niet tegen is niet voor niets iemands (?) slogan.. Ik vind hem heel goed!!

3. Ga lekker tekenen, schilderen of verven
Juist in deze periode puilen diverse winkels uit met teken- en knutselmateriaal. Koop hiervan vooral wat bij jou of bij jouw kinderen past. Koop een rol behang of papier (bijv. van dat Zweedse warenhuis), plak de hele tafel vol en laat ze iedere dag uit school, de opvang of na de BSO lekker tekenen en doe zelf ook lekker mee. Associeer op wat de kinderen getekend hebben of vraag wat ze graag willen. Zo kun jij misschien (eventueel met een afbeelding erbij op je telefoon) het kasteel van Sinterklaas schetsen en kunnen de kinderen pieten tekenen of Sinterklaas, of Ozosnel. Zelfs al weten jouw kinderen ‘het geheim’, dan nog kan het hyper de pieper gedoe en gedrag van klasgenootjes hen nog beïnvloeden, dus op deze manier ‘ont-laden’ kan dan heel fijn zijn. Zoals gezegd: kies dan wel voor iets, wat je zelf ook fijn vindt en niet: Oh nee, niet met die kwasten bij mijn witte muur!! En dat soort uitspraken, want dat is voor niemands stresslevel goed 😉. Waterverf is hierbij trouwens een uitkomst. Super simpel, lekker ‘verstillend’ en zelfs al komt er een flatsje op jouw witte muur, dan heb je die er zó weer af. (haha).

4. Ga lekker spelen!
Van een familielid kregen onze kinderen een Sinterklaashuisje en een Sinterklaasboot. Hoewel ik in eerste instantie wat mopperig was (want: meer rommel = meer prikkels) kwam ik er na verloop van tijd achter, dat dit geweldig werkte. De kinderen speelden bijvoorbeeld het verhaal na wat ze op het Sinterklaasjournaal gezien hadden, maar ook bijvoorbeeld de liedjes die op school gezongen hadden of de zaken die op het verlanglijstje vermeld stonden. Binnen de vaktherapie zeggen ze: wie speelt die heelt (daarom staat de master vaktherapie nog altijd op mijn eigen verlanglijstje, maar dat terzijde 😉). En zo is het maar net. Grote en kleine ‘overweldigende’ ervaringen en momenten, schudden kinderen van zich af door ze na te spelen en ze zo op hun eigen manier te verwerken. Nu hoeft dat niet per sé met speelgoed, maar kan net zo goed met verkleedkleding (Sint en Pietenpakjes) of met vingerpoppetjes of iets dergelijks. Wees creatief en kijk wederom wat er bij jouw kinderen past.

5. Joy of Missing out!
Wees niet bang om bepaalde dingen over te slaan als het gaat over Sintmaarten, Sinterklaas of Kerst. Maak keuzes die jouzelf als ouder, maar ook jouw kinderen blij maken. Ga niet te vroeg naar allerlei drukte (lees: met een huilende baby de hele Sinterklaastocht over lopen) en dwing je kinderen niet bij Sinterklaas op schoot te gaan zitten, als ze al naar hun schoentjes kijken als die beste man eraan komt lopen 😉. Overprikkelde kinderen en daarmee dus ouders zijn voor niemand leuk, dus bedenk van tevoren bijvoorbeeld hoeveel huizen je langs gaat met Sint maarten, waar (en hoelang!!) je ergens Sinterklaas viert en hoeveel andere Sintgerelateerde activiteiten je opzoekt. Het ene kind gaat hartstikke goed mee met al deze (gezellige) drukte, maar het andere kind, dat bijvoorbeeld de dagelijkse structuur mist en de rust van bepaalde normale momenten zal er minder lekker op gaan. Check bij jouw kinderen hoe ‘resistent’ ze hier tegen zijn en stel bij in jouw eigen agenda en schema. Je bent heus geen slechte ouder als je ergens iets skipt. Aan het eind van de dag is dat zelfs voor iedereen beter. (Geldt trouwens ook voor het Sinterklaasjournaal, superleuk, maar dat kun je best een keer missen of even terugkijken als ze vlak voor bedtijd er superdruk van worden..)

6. Ga kleien, hout hakken, bladeren aanharken of de tuin winterklaar maken.
Dit soort ‘aardse’, praktische en eigenlijk ook wel ‘vieze’ klusjes, vragen noeste arbeid van jou of van jouw kind en maken dat je weer lekker even in dat lijf zakt, in plaats van alleen maar in dat hieper-de-piep hoofd. Daarnaast is het heel goed om stil te staan bij de seizoenen. De Herfst is er al een poosje en dat ga je ook buiten in de tuin, in het park of in het bos zien. Bladeren harken is een heerlijk (in zekere zin hersenloos) klusje en geeft gelijk veel voldoening. Sommigen zeggen dan haal niet alles weg, bewaar een hoekje voor de egel en dat is natuurlijk ook helemaal prima. Zeg je: maar we hebben helemaal geen tuin of blad in de tuin?! Dan is er altijd wel een opa/oma/buurvrouw/buurman of een zieke oom of tante die blij is met wat extra hulp.

7. Kook!
De valkuil is om tussen al deze drukte door, minder tijd te besteden aan het bereiden van een goede maaltijd. Zelf betrap ik mij hier ook wel eens op dat ik denk: ach, geen puf, we bestellen een patatje, maar aan het eind van de rit, voel je je hierdoor eerder futloos en kom je in een soort negatieve spiraal. Terwijl, als je jezelf bijvoorbeeld als doel stelt om minimaal één keer per week een verse soep te maken voor de lunch, dat je daar dan vaak wel 2 of 3 dagen van eten kunt en je merkt dat als jouw buik blij is (want goed eten) jouw hoofd en de rest van je lijf ook blijer zijn! (meer hierover: zie vooral de site van Rineke of anderen zoals bijvoorbeeld Jutta Koehler of Barbara Temelie, maar er zijn genoeg andere boeken over het verband tussen darm en brein en daarmee op jouw humeur!).

8. Kies jouw cadeautjes met zorg
Zoals al eerder genoemd is het slim om of het nu voor Kerst of voor de Sint is, goed na te denken over wat voor cadeautjes jij jouzelf of jouw kinderen gunt. Tuurlijk zo’n Nintendo Switch is super tof, maar gezien de zwaarlijvigheid in Nederland is een voetbal of een stepje toch een wat handiger cadeau. En daarbij is het boek van een bepaalde blauwe internetwinkel met van die schattige dobbelsteentjes erop natuurlijk heerlijk misleidend voor die arme kinderen. Tuurlijk, de tijd dat je een paar sokken van de Sint kreeg is misschien wat achterhaald, maar er is niks mis met een nuttig cadeau, omdat je anders iets gaat verzinnen om het te verzinnen en dat is in deze koop-je-helemaal-rond-maatschappij natuurlijk niet per sé nodig. Consuminderen is ook in Spanje aangekomen wat dat betreft. Dus: is jouw zoon helemaal gek van Lego, vraag of opa en oma Sint willen helpen, zodat Sint één mooi groot cadeau kan kopen, in plaats van dat we allemaal naar de winkel gaan die begint met de eerste letter van het Alfabet en waar de meeste kadootjes een half jaar nadien al kapot van zijn… 😉 En ook hierbij geldt: liefst zonder al te veel geluid, gedoe en gemieter. Eenvoudig, ‘hufterproof’ speelgoed koopt Sint soms dan voor meerdere generaties en blijft uitdagen om te spelen 😊.

9. Spoel de dag eraf
Merk je dat kinderen minder goed inslapen, helemaal hieper de pieper zijn en eigenlijk niet naar bed te krijgen zijn? Zorg er dan voor dat ze ’s avonds lekker onder de douche gaan of in bad (het liefst met een schepje magnesium erin) dat ontspant het lijfje en daarmee vaak ook het hoofd. Het helpt om de prikkels even af te schudden van een drukke school/opvang/bso dag en even in de slaapmodus te komen. Eventueel in bed nog lekker even een (stukje van een) boekje lezen en hopelijk gaan de luikjes dan dicht!

10. Dans, zing, spring, sport of beweeg

Nu klinkt het in de opsomming hierboven misschien een beetje alsof Sinterklaas niet per sé mijn favoriete feest is, maar op zich valt dat wel mee. Wat ik lastig vind aan deze periode is dat het een soort opgelegde verplichte gezellige periode zou moeten zijn. Maar soms (of eigenlijk heel vaak!) is het gewoon belangrijk om de rust te bewaren in jouw huis of in jouw gezin. Om er daarna weer tegenaan te kunnen.
Belangrijk is (in mijn ogen) om naast al dat gehieper de pieper een uitlaatklep te hebben. En dat kan de sport zijn van jouw kind, maar ook een gek liedje (ja, zelfs baby shark ;-)) dat je samen opzet en waarin je de boel eens even lekker losschudt! Of een wedstrijd touwtje springen, een mat die je op de grond legt en waarover je koprollen mag maken of het bouwen van een hut in de woonkamer. Al dit soort activiteiten die je – in je lijf en met je lijf – doet, helpen om de dag een beetje los te schudden en juist in het moment aanwezig te zijn. En denk jij dan vanachter je laptopje, met één schuin oog op de kinderen: ach nee toch, dat moet ik straks allemaal weer opruimen?! Daag jezelf dan eens uit deze decembermaand en speel lekker mee..

Feestelijke groet,
(maar ook een beetje ‘kallem an’)

Gerie de Weerd-de Boer.

Trotse bedenker van The Tree Therapie.
Praktijk voor Beeldende Therapie, Onderwijs en.. vanaf januari 2025 ook vindplaats voor een maandelijkse workshop, maar daarover later meer! 😉

De herfst is een bijzonder jaargetijde. Hardvochtige, striemende regen of juist heerlijk warme, bijna zomerse dagen met bladeren in een heel scala aan kleuren van geel tot oranje naar groen, bruin of soms zelf paars. Dagen om je nog even heerlijk aan te warmen, maar ook dagen om alvast voorzichtig een beetje naar binnen te keren. Zoals de herfst dat van ons vraagt. Klaarmaken voor de koude winter, zorgen dat overbodige dingen losgelaten kunnen worden en zorgen dat alles oké is in het lijf om de winter goed door te komen. De dieren maken een verzameling aan eten, vliegen naar warmere oorden en wij mensen? Wij draven gewoon door van agendapunt naar agendapunt en van deadline naar deadline. Of toch niet? 

Zelf probeer ik de laatste (warme) zonnestralen zoveel mogelijk mee te pikken en moet ik stiekem glimlachen als ik zie hoeveel grote en kleine kinderen zich verzamelen onder de grote oude kastanjeboom bij ons een eindje verderop om wilde kastanjes te zoeken (ook wel Paardenkastanje genoemd). Jaszakken en tasjes vol met die ruwe bolsters en hun rondere pitten. Zelf verzamelde ik er ook al een heleboel met onze kinderen en een buurmeisje voor een herfstbak, maar ook om op school mee te kunnen knutselen. Met een beetje fantasie (èn veel goede lijm) kun je er zo een aantal bosbewoners mee maken. 

Ook de eeuwenoude rode paddenstoel, beter bekend als de vliegenzwam, spreekt tot de verbeelding als ze met hun mooie knalrode hoedjes boven het gras uitpiepen, beschut door een dikke boom of stiekem ergens in de wal van een sloot. Ik vergeet nooit dat we een boswandeling maakten met een paar van onze buurjongetjes en dat ze niet in kabouters geloofden. Nee, hoor die bestaan niet! Totdat we plotseling midden in het bos een soort ‘dorpje’ van vliegenzwammen tegenkwamen.. Ja, paddenstoelen! Dáár wonen de kabouters in, gilden ze. Ik moest mijn best doen om niet heel hard te gaan lachen en knikte snel: Ja, daar wonen ze vast in.. Denken jullie niet? 

Zoals elk jaargetijde natuurlijk zijn of haar eigen thema heeft, heeft de Herfst in mijn ogen wel het thema van loslaten..
De natuur laat het blad gaan en laat los wat niet meer nodig is. Doen wij mensen dat ook? Laten we ook los wat ons niet langer dient? Of houden we eigenwijs vast – soms tegen beter weten in – en laten we pas los als het echt niet anders kan? Soms is er geen ontkomen aan, zoals bij een overlijden. Maar soms, zeggen we wel dat we losgelaten hebben, maar blijft het stiekem op de achtergrond nog aanwezig. Is er ergens in jouw kelder of op jouw zolder nog een klein lampje dat brandt boven een doos met: nog niet opgeklaard? Nog iets wat jij jouw volledige liefdevolle aandacht mag geven, voordat je het echt loslaat? Een mooie metafoor hierbij is altijd de wensballon, die je zowel ‘positief’ als ‘negatief’ in zou kunnen zetten. Een wens laat je opstijgen immers, maar je zou ook alle dingen die je los wilt laten op kunnen schrijven en die dan met de noorderzon laten vertrekken uit jouw leven.. 

Binnen de beeldende therapie hebben we hier nog wel meer varianten op: schrijf een brief en verbrand hem, maak een kleiwerkstuk en sla hem stuk of stop iets in een kistje en bewaar het. Keuzes genoeg, maar alles start bij de keuze om iets echt los te kunnen laten. 
En soms.. Lukt het je gewoon alleen nog even niet. Dan is er tijd nodig om het te laten slijten of heb je de hulp van een ander nodig om je de nog ontbrekende inzichten te brengen, die maken dat je het makkelijker los kunt laten.. Als ik voor mezelf spreek, ben ik niet altijd een held in het loslaten van dingen, maar ik word er met de jaren wel beter in merk ik. Tijdens een stage als beeldend therapeute op een dagbehandeling woonde ik bij een oudere vrouw (hospita) en die zei: ‘Als je alles onthouden wilt, krijg je een kop als een muziektent’. Daar moest ik toen hard om lachen, maar onderhand weet ik dat het ook bittere ernst is. Er zijn genoeg mooie dingen en minder mooie dingen in het verleden en wij mensen hebben over het algemeen de neiging om te blijven hangen in de vervelende dingen. Of nou ja, dat heb ik zelf in ieder geval. En toch is ‘that what’s keeping you down’.. Dus reden te meer om het wel los te laten..

Heb jij al lezende al een idee over wat voor dingen dit bij jou zelf zou kunnen gaan? Staat er bij jou op zolder ook nog iets te wachten? Iets waarmee je aan de gang mag? Halverwege de zomervakantie begon er bij mij van alles te kriebelen. Oeh, zal ik dit najaar dit gaan doen of dat gaan op pakken? Een nieuwe studie? Een master volgen.. Een cursus een workshop. Nee, overal kwam hetzelfde antwoord op. Ik besloot terug te gaan naar de basis en ‘op te ruimen’ en te ordenen in mijn archieven, mijn praktijk, maar ook in mijn lijf en in mijn geest. De tijd was er rijp voor. Niet meer, maar anders vasthouden en meer nog, dingen echt L O S laten.. Kon ik dat? Dat was een beproeving op zich, maar ik ben die uitdaging wel aangegaan. 

Wat wil jij loslaten? Wat sleep jij al langere tijd met je mee?

What is dragging you down? Zomaar wat vragen om over te mijmeren deze herfst.. En daaronder nog: wil je het eigenlijk wel loslaten? Of dient het je nog ergens toe? 🙂 Het grappige is dat de natuur ons laat zien hoe het moet. Al die paddenstoelen zijn namelijk de opruimers van de natuur.

Als je stil wordt en je niet omringt met weer een nieuwe uitdaging/deadline/horde of finish, dan hoor je heel zachtjes een idee of een wens die je al heel lang bij je hebt. Ik heb besloten om daar deze herfst EINDELIJK eens naar te gaan luisteren.. Maar eerst? Zal ik naar de spreekwoordelijke zolder lopen om nog een aantal dozen met ‘unfinished business’ op te gaan ruimen. Zodat er ruimte in mijn lijf, huis en geest komt voor iets nieuws.. Wie weet kan ik daarover in de Lente meer vertellen, want dat past weer bij het volgende jaargetijde..

Hartelijke groet,
Gerie de Weerd. 

NB. Rijkelijk laat geplaatst, maar ik was druk bezig met opruimen en loslaten van unfinished business, haha!

Het is weer zover. 21 maart, de start van de lente! Na de lange wintermaanden, (dit jaar wel hééél toepasselijk) komt er dan weer wat moois naar boven. Na het donkere komt weer licht, nadat het leek alsof alles ‘dood’ was, ontkiemt er toch weer een prachtig plantje en laten de eerst bloemetjes hun kopjes weer zien. De sneeuwklokjes zijn er alweer even, de hazelaar en de wilg zijn ook alweer volop bezig (dat kunnen mensen die last hebben van hooikoorts vast en zeker beamen) en als je goed om je heen kijkt is de natuur alweer druk bezig en aan de gang..

Wij mensen hebben daar ook weer zin in. Lekker bezig gaan, hoesten als je moet hoesten, niezen, omdat er stuifmeel in je neus dwarrelt en gewoon met een winkelkarretje door een tuincentrum kunnen om viooltjes te kopen of andere mooie bolletjes voor in die nu nog wat saaie wintertuin… Of gewoon even door de eerste de beste winkel slenteren om Paasflauwekul te kopen. Paashazen, Kippetjes, eieren (die trouwens ook symbool staan voor iets wat er nog aankomt, iets wat gaat ontluiken, maar daarover later meer.. )

We willen eruit, we willen naar buiten, we willen verbinden en bovenal (denk ik) willen we weer VRIJ zijn. Vrij als de vogels die nu al door de lucht scheren en ontluiken net als de meest prachtige bloemetjes die boven komen. (Let op; niet verder lezen als je C. ook beu bent, dan sla je dit volgende stukje gewoon even over.. : We zijn het zat om binnen te zitten, achter glas. In glas, voor glas, tussen glas. Alles is koud en soms ook nog zwart: laptop, muis, beeldscherm. We zijn de raampjes wel beu en willen naar buiten, daar waar de vogeltjes fluiten! Daar waar de zon ons verwarmd, daar waar je lekker een bakkie kunt doen op een terrasje of kunt picknicken in een park… )

Als ik zelf denk aan de lente, begint het meteen te kriebelen… Dan maak ik plannen voor onze (moes)tuin, dan wil ik met de bezem door het huis. Dan heb ik zin om ’s middags een kopje thee of koffie te drinken buiten, gewoon omdat het kan. Na de ‘energy-saving-modus’ van de winter, komt in de lente de tijd om te knallen, te ontspruiten en te ontluiken. Misschien wel heel letterlijk ONT-Luiken.. Weg met dat verstoppertje spelen in ons eigen huis, lekker naar buiten, de buitenwereld in. (Als je social media open doet, is dit ook ongeveer de samenvatting van alle meningen die daarop staan.. Alsjeblieft.. Waneer mogen we weer?!?!

Als je de betekenis van ontluiken opzoekt, kom je op het volgende:
Ontkiemen, Opbloeien, Openbloeien, Openen, Opengaan, Opluiken, Spruiten, Uitkomen, Zich ontsluiten & Zich ontwikkelen. Iets dat net begonnen is, iets dat groter en mooier wordt (bijv. een ontluikende liefde..) Mooi hè?

Bijzonder hè? In mijn ogen is dat nou precies waar we allemaal ontzettende behoefte hebben momenteel! Uit je schulpje komen en weer tevoorschijn schieten! Verbinden met elkaar en weer op zoek gaan naar elkaar, elkaar echt ont-moeten in plaats van dat eeuwige videobellen via Zoom, Facetime of Teams. We hopen natuurlijk met z’n allen dat dat ook heel gauw weer kan en mag… Zelf probeer ik niet zozeer mijn hoop op derden te vestigen, maar ga ik op zoek naar dingen die ik zelf Buiten kan gaan doen.

Plannen maken, erop uit gaan kan namelijk ook heel dichtbij huis. Maak eens een simpele schets en bedenk wat voor moois jij zou willen zaaien in het strookje naast jouw keuken- of woonkamerraam. Welke prachtige bloemen of planten krijgen daar een plek? Er zijn goede sites te vinden voor het bestellen van deze pracht en praal en ook een tuincentrum op de hoek heeft vast op de één of andere manier ingespeeld op deze maatregelen met een ophaalloket of iets in die geest.

Afgelopen week ging ik met een vriendin kijken bij een schaapskooi, iets waar ik zelf niet zo gauw op zou komen, om te kijken naar de pasgeboren nieuwe familieleden van de kudde. In allerlei bonte kleuren, lagen al die bolletjes schapenwol daar lekker te kauwen en te mekkeren. Ze verwachten niks, ze vinden het best, zolang ze maar op tijd hun natje en hun droogje hebben. En oké, ze vinden het fijn om dichtbij elkaar te zijn, dus wat dat betreft zijn wij niks anders!

Ik wil je uitnodigen, om na die lange maanden van opsluiting, jezelf weer wat ruimte te gunnen door naar buiten te gaan en uit die vier muren te stappen..

We kunnen onze hoop vestigen op de politiek, die alles zou moeten redden en hervormen, maar je kunt ook die hoop bij jouzelf zoeken.. In jouw achtertuin een schep in de grond zetten en van heel dichtbij op zoek gaan naar wat voor moois er toch nog is, in deze gekke, maar toch ook wel weer interessante wereld!

Kortom: Leve de Lente!
Ik wens je veel mooie ont-luikende momenten toe en veel zonnestralen op uw of jouw pad!

Met vriendelijke groet,
Gerie de Weerd-de Boer.

PS. Over ontluikende ideeën gesproken, wie weet volgt er binnenkort weer een Tree Therapie Workshop!!

Steeds vaker horen we vanuit eigenlijk alle windrichtingen protesten tegen de huidige besluiten rondom Covid en Corona. Zelf was ik ervan overtuigd dat het zo’n vaart niet lopen zou en dat er hoogstwaarschijnlijk geen nieuwe Lock Down meer kwam en dat we zelfs langzaam uit deze pandemie zouden kruipen. Ik had er zelfs na mijn verlof in oktober een workshop aan gewijd, maar helaas, niets was minder waar. Er is in die zin nog weinig veranderd en we zitten nog steeds met z’n allen in hetzelfde als zeg maar, ruim driekwart jaar geleden. Of ik er nog hetzelfde in sta? Of ik nog steeds geen nieuws kijk of aantallen volg. Nou, eigenlijk wel. Maar ik heb ook een nieuwe manier gevonden om hiermee om te gaan…

We zijn nog maar een paar dagen af van de start van de winterperiode: 21 december. Hopelijk dit keer met sneeuw, maar dat zullen we af moeten wachten. Wat al wel ingetreden is, eigenlijk in de Herfst al, is de tijd van verzamelen, gereedmaken en naar binnen keren voor de koudere periode van de Herfst en daarna de Winter. Dit doen egeltjes en eekhoorns, maar ook wij mensen zijn logischerwijs (afhankelijk van je beroep) tijdens deze maanden meer op onszelf aangewezen en meer naar binnen gekeerd. Letterlijk en figuurlijk. De winter is de tijd van stilstaan. Van jezelf de rust gunnen en geven. Het was echt een bizar jaar. Laat het allemaal maar even bezinken. Laat het rusten en sta maar even stil. Stil bij jouzelf. Stil bij jouw omgeving. Wat is er wel niet allemaal gebeurd? Wat was fijn? Wat heeft je geraakt? Waar werd je stil van? Waar kon je de tijd voor nemen?

Het was dan ook niet verbazingwekkend, dat toen de eerste Kerstachtige prulletjes en versieringen in de winkel kwamen te liggen, Nederlanders massaal inkopen deden om hun huisje op te leuken, op te knappen en gezellig te maken Misschien was 2020 wel het jaar van de klusjes, van de opknappers en het opleuken. (Of juist ongeneerd lang in je pyjama lopen!) Buitenshuis hoefden we het niet (op) te zoeken, dus daarom de focus meer op de huiselijke haard en diens bewoners.

We kunnen er van alles over vinden, maar eerlijk is eerlijk. Het was een bijzonder jaar.. Mannen lieten hun baarden staan, vrouwen pakten fröbelachtige hobby’s op en er werden gigantisch veel gezelschapsspelletjes verkocht. (Toen dat nog mocht, uche). Ja, terugkijkend was het een heel bijzonder jaar. Voor mij persoonlijk omdat we gezinsuitbreiding kregen, maar ook op professioneel vlak voelde het bij tijd en wijlen als een enorme achtbaan. Zoals wellicht bekend sta ik met één been in de onderwijswereld en met het andere been in hulpverlenersland en beide werden enorm geraakt. Het onderwijs lag vanaf half maart tot mei stil en werd toen zachtjes aan weer opgestart, terwijl mijn verlof toen in ging. Beeldende therapie heb ik een tijd lang alleen via het alom bekende beeld-bellen gedaan en inmiddels zijn we weer in een dergelijke situatie beland met z’n allen…

De kinderen weer een hele tijd thuis, geen Kerstfilm kijken in je pyjama op de laatste dag voordat de vakantie begint, misschien wel geen Kerstontbijt; de kalkoen eten met het eigen gezin en aanhang kun je ook wel uit je hoofd zetten.. En dan dat vuurwerk ook nog. Het zit er dit jaar eventjes niet meer in, HELAAS! En toch. Probeer ik mijzelf uit te dagen om positief te blijven. Alles wat voorheen zo normaal was en waar je nu zo naar hunkert (een kopje koffie bij het café op de hoek, een stedentrip gewoon, omdat het kan, de zomervakantie bestemming uitzoeken… Naar de bios of een goed boek uitzoeken in de bibliotheek..) is ineens 100 x zo bijzonder als voorheen, omdat het nu even niet mag/kan. (Denk niet aan een roze oh, oeps, olifant!).

Met deze laatste blog van 2020 wil ik je vragen en uitdagen om toch (nog maar weer eens) creatief te zijn en te zoeken naar mogelijkheden om toch te kunnen ontspannen. Zelf kwam ik in de bibliotheek per ongeluk een prachtig boek tegen, waarin ik mijzelf letterlijk en figuurlijk even helemaal in kon verliezen en zomaar ineens tot half 2 aan het lezen was, oeps. Mede mogelijk gemaakt door dit boek, kon ik ‘reizen’ naar een andere wereld. Een goede film, of mooie muziek, biedt je dezelfde mogelijkheid om te kunnen reizen. Helemaal gratis en Corona-proof… Ik raad je aan om dit ook eens te proberen 😊. (Je kunt toch nergens ander heen, haha 😉) Wie weet heeft de buurvrouw nog een goed boek te leen of is er een mooie serie op tv…

Ben je sikkeneurig omdat jouw vakantieplannen in het water vielen? Ik leef met je mee! Want het reizigersbloed begon bij mij ook harder te kloppen toen de getallen daalden en even zeiden we tegen elkaar, wie weet.. in de Herfst.. Maar helaas.. Nu kun je daarover mopperen, vloeken, schelden of een petitie of iets opzetten, maar wat ook een optie zou kunnen zijn is om die vakantiefoto’s van jaren terug eens (digitaal of in het echt) in te gaan plakken.

Of eindelijk die prachtige foto op een doek af te laten drukken of om die kaart aan jouw oma te schrijven om te laten weten dat je aan haar denkt. Of om je zus/buurvrouw/oom/tante/broer/neef/nicht te bedanken voor wie hij of zij is…

Geef jezelf (of een ander) gerust een cadeautje deze Kerst(vakantie).

(een mooi boek, mooie film, tijdschrift een puzzel, iets voor jouw hobby..)

We hebben, wellicht met enig spijbelen, ons beste beentje voorgezet dit jaar en met z’n allen geprobeerd om Corona wat onder de duim te krijgen. Ook al geloofden we er heilig in, ook al geloofden we er niet in en hielden we er wat samenzweringstheorieën op na.. We deden met elkaar ons best om er zo goed mogelijk aan te denken voor onze medemens (eh, ofzo).

En daar, mogen we stiekem best een beetje trots op zijn!! 😊

En ben je het nou echt allemaal hartstikke zat?! Ben je Boos, Gefrustreerd en Woedend.. Kun je die kerstboom wel door het raam gooien? Omdat je alwéér thuis moet werken..

Pak dan een dikke jas, een paar stevige schoenen en zoek de neefjes en nichtjes van jouw kerstboom eens op (in het bos). Stampvoet (en eventueel schreeuw) er maar eens even flink op los. Want van al dat thuiszitten, wordt je soms best gefrustreerd..

Heb je daar geen zin in? Een krant verscheuren, hout hakken voor de kachel (wel voorzichtig!) of gewoon onnozel met een balpen krassen op een wit vel wil ook nog weleens helpen. Kleuren voor volwassenen, breien, met de bezem door de kelder of de zolder, haken, voetballen met je zoon of dochter.. Laat je maar lekker gaan!

Hoe je je ook voelt, ik wens je vanuit mijn thuis-blijf-huis een onvergetelijke Kerst en de Allerbeste wensen voor het nieuwe jaar dat voor ons ligt!

Durf te Dromen en Laat je vooral niet Gek maken!

Hartelijke groet,
Gerie de Weerd-de Boer.

NB. Waar de titel nou eigenlijk op slaat?
Ik heb me er maar bij neergelegd 😉 Lay down… 😊

Want als je goed oplet.. zijn er nog best een heleboel dingen waar je wel blij van kunt worden! (zie foto hieronder)

Fijne Kerstvakantie!

The Tree Therapie.
Praktijk voor Beeldende Therapie, Onderwijs en Meer…